Wie een Roots of Me training heeft gevolgd heeft hem misschien ontmoet: Jakob is de architect en programmeur van Roots of Me. Anderen kennen hem wellicht van achter de schermen, als ze technische vragen hadden over de implementatie van Roots of Me in hun organisatie. Maar wat drijft hem eigenlijk in zijn werk? Janine vroeg het hem.
Je bent programmeur van Roots of Me. Hoe ben je aan dit werk begonnen? Waar liggen de wortels van het werk dat je nu doet?
Daarvoor moeten we een heel stuk terug in de tijd, naar het einde van de jaren '80, toen ik met mijn tweelingbroer in de keuken spelletjes programmeerde op onze Commodore 64. Een vriend van ons was voetbalfan en met zijn input bouwden we een spel waarmee je als speler een voetbalteam kon managen. In dezelfde periode volgde mijn moeder een cursus programmeren in Pascal. Ik werd nieuwsgierig en wilde het ook leren. Ik vond het leuk om de computer te kunnen vertellen wat hij moest doen en dat het ook lukte. Dat is eigenlijk nooit veranderd. Toch ben ik uiteindelijk muziek gaan studeren in Den Haag, maar ik ben altijd blijven programmeren. Vanaf 2006 werk ik als fulltime programmeur.
Wat dreef jou om Roots of Me op te richten?
Het is eigenlijk begonnen als een uitdaging in 2014: toen jij een genogram wilde maken, maar daar geen fijn programma voor kon vinden voor op je computer. Ik kende het genogram nog niet, maar ik ging de uitdaging aan. In een paar weken bouwde ik de eerste, simpele, versie van Roots of Me. Ik zag eigenlijk al snel dat er heel veel meer mogelijk was. Ik wilde niet alleen dat het een tekenprogramma was met rondjes en vierkantjes, ik wilde dat het ook semantisch klopte. Dat betekent dat de logica van het programma overeenkomt met de logica van een familiesysteem. Dat is niet makkelijk om te ontwikkelen, maar wel heel gaaf! Met iedere versie maakten we samen de software steeds beter. Op een gegeven moment was het zoiets moois geworden, dat we besloten om Roots of Me op de markt te brengen. We hebben nog een jaar getest met professionals uit het veld om echt aan te sluiten bij wat zij nodig hebben. Uiteindelijk hebben het programma 6 jaar na die eerste versie gelanceerd in 2020.
Waar beleef jij het meeste plezier aan met Roots of Me?
Ik houd van mooie dingen. Misschien heeft het te maken met dat ik muzikant ben. Ik zoek ook in mijn programmeerwerk naar harmonie en de ervaring van ruimte. Ik haal er veel voeldoening uit om software te maken die de gebruikers helpt in het gedachteproces, Daarvoor is een interface nodig waarmee mensen willen werken: het moet er mooi uit zien en intuïtief te gebruiken zijn. Zelfs de code is mooi! Niemand die het ziet, maar ik ben er echt trots op hoe het er onder de motorkap uitziet.
In de laatste twee jaar ben ik ook steeds meer betrokken bij de trainingen die we geven. Het is heel gaaf om te zien hoe mensen het gebruiken in hun werk. Hoe het hen helpt om complexe families met een paar klikken te kunnen tekenen. Het is een krachtig instrument geworden. En we blijven constant bezig met verbeteren: we barsten van de ideeën voor de komende versies.
Waar droom je van?
Terwijl wij het programma verder ontwikkelen stellen we steeds de vraag hoe het nog beter en vollediger kan. Toen wij begonnen waren er bijvoorbeeld nog geen symbolen voor intersekse en queer personen, dus die symbolen hebben we toegevoegd aan de lijst met symbolen. Ook hebben we ervoor kunnen zorgen dat onderwerpen als donorschap, migratie, adoptie en pleegzorg beter in het genogram kunnen worden opgenomen. Ik droom ervan dat mensen over 50 jaar nog steeds profijt hebben van het werk dat wij nu met Roots of Me doen. Dat de beeldtaal steeds rijker en inclusiever wordt, passend bij de gezinnen en hun belevingswereld.
Reactie schrijven
Charlie Ortega (zaterdag, 28 januari 2023 10:32)
Wat een mooi verhaal Jacob! Leuk om te horen waar jouw drive zit om je hier met hart en ziel voor in te zetten. Al die uren en positieve energie die jullie hierin hebben geïnvesteerd voelen de deelnemers vast als ze het genotsmiddelen gebruiken.
Jakob Laegdsmand (zaterdag, 28 januari 2023 13:34)
Dank je wel Charlie!